Stately, plump Buck Mulligan came from the stairhead, bearing a bowl of lather on which a mirror and a razor lay crossed. A yellow dressinggown, ungirdled, was sustained gently behind him on the mild morning air. He held the bowl aloft and intoned:
- Introibo ad altare Dei.
Halted, he peered down the dark winding stairs and called out coarsely:
- Come up, Kinch! Come up, you fearful Jesuit!
Solemnly he came forward and mounted the round gunrest. He faced about and blessed gravely thrice the tower, the surrounding land and the awaking mountains. Then, catching sight of Stephen Dedalus, he bent towards him and made rapid crosses in the air, gurgling in his throat and shaking his head. Stephen Dedalus, displeased and sleepy, leaned his arms on the top of the staircase and looked coldly at the shaking gurgling face that blessed him, equine in its length, and at the light untonsured hair, grained and hued like pale oak.
Buck Mulligan peeped an instant under the mirror and then covered the bowl smartly.
- Back to barracks, he said sternly.
STATIG kwam de vlezige Buck Mulligan van het trapgat, in de handen een bekken vol schuim waarop kruiselings een spiegel en een scheermes. Een gele sjamberlock, zonder ceintuur, werd van achteren door het zachte ochtendbriesje lichtelijk opgehouden. Hij hield het bekken omhoog en psalmodieerde:
- Introibo ad altare Dei.
Hij bleef staan, tuurde langs de duistere wenteltrap naar beneden en riep op ruwe toon:
-Kom op, Kinch. Kom op, afschuwelijke jezuïet die je bent. Plechtstatig schreed hij naar voren en besteeg de ronde geschutbedding. Hij maakte rechtsomkeert en zwaar wichtig zegende hij driemaal de toren, het terrein daar omheen en de ontwakende bergen. Toen ontwaarde hij Stephen Dedalus, boog in zijn richting en sloeg schuddebollend snel enkele kruisjes in de lucht, waarbij hij klokkende keelgeluiden voortbracht. Stephen Dedalus, misnoegd en slaperig, steunde met zijn armen op de rand van het trapgat en keek koel naar dat schuddende klokkende gezicht dat hem zegende, lang als van een paard, en naar het lichte ongetonsureerde haar, generfd en getint als blank eiken.
Buck Mulligan gluurde even onder de spiegel en dekte daarop het bekken vinnig toe.
-Terug naar je kazerne, zei hij gestreng.
Mr Leopold Bloom ate with relish the inner organs of beasts and fowls. He liked thick giblet soup, nutty gizzards, a stuffed roast heart, liverslices fried with crustcrumbs, fried hencods’ roes. Most of all he liked grilled mutton kidneys which gave to his palate a fine tang of faintly scented urine.
Kidneys were in his mind as he moved about the kitchen softly, righting her breakfast things on the humpy tray. Gelid light and air were in the kitchen but out of doors gentle summer morning everywhere. Made him feel a bit peckish.
The coals were reddening.
Another slice of bread and butter: three, four: right. She didn’t like her plate full. Right. He turned from the tray, lifted the kettle off the hob and set it sideways on the fire. It sat there, dull and squat, its spout stuck out. Cup of tea soon. Good. Mouth dry. The cat walked stiffly round a leg of the table with tail on high.
- Mkgnao!
MR Leopold Bloom at met veel smaak van de inwendige organen van zoogdieren en gevogelte. Hij hield van soep dik van de ingewanden van vogels, en van spiermagen die naar noten smaakten, een gefarceerd gebraden hart, dikke plakken gepaneerde lever, gebakken kuit van kabeljauw. Maar bovenal hield hij van geroosterde schapeniertjes die het gehemelte een licht geparfumeerd urinesmaakje schonken.
Niertjes speelden door zijn gedachten toen hij zich onhoorbaar door de keuken bewoog, haar ontbijt precies de goede plaats gehet gedeukte dienblad. In de keuken kil licht en kille op lucht, maar buiten overal een zachte zomerochtend. Daar kreeg hij gewoon trek van.
De kolen gloeiden aan.
Nog een boterham: drie, vier: goed. Ze had haar bord liever niet vol. Goed. Hij draaide het blad de rug toe, nam de ketel van de haardplaat en zette hem een weinig zijwaarts op het vuur. Daar stond hij, stomp en propperig, zijn tuit uitdagend naar voren. Zo een kopje thee. Best. Droge mond. De kat liep met opgeheven staart stijf om een tafelpoot.
-Miaooouw!
Preparatory to anything else Mr Bloom brushed off the greater bulk of the shavings and handed Stephen the hat and ashplant and bucked him up generally in orthodox Samaritan fashion which he very badly needed. His (Stephen’s) mind was not exactly what you would call wandering but a bit unsteady and on his expressed desire for some beverage to drink Mr Bloom in view of the hour it was and there being no pump of Vartry water available for their ablutions let alone drinking purposes hit upon an expedient by suggesting, off the reel, the propriety of the cabman’s shelter, as it was called, hardly a stonesthrow away near Butt bridge where they might hit upon some drinkables in the shape of a milk and soda or a mineral.
BLOOM alvorens iets anders te doen borstelde het merendeel der hout- krullen af en reikte Stephen de hoed en essestok en lapte hem op beproefde Samaritaanse wijze in het algemeen wat op, waar hij danig behoefte aan had. Zijn (Stephens) geest was niet bepaald wat men malende gelieft te noemen maar wel wat onzeker en toen hij de wens te kennen gaf om iets te drinken kwam Mr Bloom, gezien de tijd en het feit dat geen enkele Vartry-water- pomp ter beschikking stond ter reiniging, laat staan om tot lafe- nis te strekken, op een gelukkige inval door, op stel en sprong, er op te wijzen hoe uitermate geschikt hiertoe het wachtlokaal van de koetsiers, zoals dat genoemd werd, wel was, op nog geen steenworpafstand bij Butt Bridge, waar ze wellicht wat drink- baars zouden kunnen vinden in de vorm van melk met sodawater of mineraalwater.
Yes because he never did a thing like that before as ask to get his breakfast in bed with a couple of eggs since the City Arms hotel when he used to be pretending to be laid up with a sick voice doing his highness to make himself interesting for that old faggot Mrs Riordan that he thought he had a great leg of and she never left us a farthing all for masses for herself and her soul greatest miser ever was actually afraid to lay out 4d for her methylated spirit telling me all her ailments she had too much old chat in her about politics and earthquakes and the end of the world let us have a bit of fun first God help the world if all the women were her sort down on bathingsuits and lownecks of course nobody wanted her to wear them I suppose she was pious because no man would look at her twice I hope Ill never be like her a wonder she didnt want us to cover our faces but she was a welleducated woman certainly and her gabby talk about Mr Riordan here and Mr Riordan there...
Ja want zo iets heeft hij nog nooit geflikt me zomaar te vragen ontbijt op bed te krijgen met een paar eitjes sedert dat City Arms Hotel toen hij altijd met een o zo klagend stemmetje deed of hij in bed moest blijven en zijne koninklijke hoogheid uithing om interessant te doen tegen die ouwe takkebos van een Mrs Riordan bij wie hij volgens haar in haar testament stond en geen rooie cent heeft ze ons nagelaten alles aan missen voor haarzelf en haar ziel de grootste krentenkakker die er ooit geleefd heeft nog te om 4d uit te geven voor haar kamferspiritus en mij maar van haar bang kwaaltjes vertellen en zwammen dat die kon over de politiek en aardbevingen en het einde van de wereld laten we eerst nog een beetje lol hebben God helpe de wereld als alle vrouwen van haar soort waren moest niks hebben van badpakken en decolletés ofschoon natuurlijk niemand van haar verlangde dat ze die aan zou trekken ze zal wel zo vroom geweest zijn omdat geen kerel haar bekeek ik hoop maar dat ik nooit word zoals zij een wonder dat ze niet wilde dat we ook nog ons gezicht bedekten maar het was een goed ontwikkelde vrouw dat wel en haar gek webbel over Mr Riordan dit en Mr Riordan dat…
...the Greeks and the jews and the Arabs and the devil knows who else from all the ends of Europe and Duke street and the fowl market all clucking outside Larby Sharons and the poor donkeys slipping half asleep and the vague fellows in the cloaks asleep in the shade on the steps and the big wheels of the carts of the bulls and the old castle thousands of years old yes and those handsome Moors all in white and turbans like kings asking you to sit down in their little bit of a shop and Ronda with the old windows of the posadas glancing eyes a lattice hid for her lover to kiss the iron and the wineshops half open at night and the castanets and the night we missed the boat at Algeciras the watchman going about serene with his lamp and O that awful deepdown torrent O and the sea the sea crimson sometimes like fire and the glorious sunsets and the figtrees in the Alameda gardens yes and all the queer little streets and the pink and blue and yellow houses and the rosegardens and the jessamine and geraniums and cactuses and Gibraltar as a girl where I was a Flower of the mountain yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my mountain flower and first I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes.
Trieste-Zurich-Paris
1914-1921
…de Grieken en de joden en de Arabieren en de duvel mag weten wie nog meer uit alle hoeken en gaten van Europa en Duke Street en de kippenmarkt een en al gekakel voor Larby Sharons huis en die arme ezeltjes die half slapend struikelden en die onbestemde mannen in hun mantel die in de schaduw op de trappen sliepen en de grote wielen van de ossenwagens en het oude kasteel duizenden jaren oud ja en die knappe Moren helemaal in het wit met een tulband om net koningen als ze je vroegen er bij te gaan zitten in hun winkeltje van niets en Ronda met die oude ramen van de posadas spiedende ogen achter een espalier wachtend tot haar minnaar de tralies kust en de bodegas die snachts half stonden en de castagnetten en die avond dat we de boot naar Algeciras misten de nacht waker die onbewogen met zijn lamp zijn ronde maakte en O die verschrikkelijke woeste stroom daar beneden O en de zee de zee soms scharlakenrood als vuur en die verrukkelijke zonsondergang en de vijgebomen in de tuinen van Alameda ja en al die rare straatjes en rose en blauwe en gele huizen en de rozentuinen en de jasmijn en geraniums en cactussen en Gibraltar als meisje waar ik een Bloem van de bergen was ja toen ik een roos in mijn haar deed zoals de meisjes van Andalusië of zal ik een rode opdoen ja en hoe hij me kuste onder de Moorse muur en ik dacht och of hij het nu is of een ander en toen vroeg ik hem met mijn ogen me nog eens te vragen ja en toen vroeg hij me of ik wilde ja of ik ja wilde zeggen mijn bloem van de bergen en eerst sloeg ik mijn armen om hem heen ja en trok hem op me neer zodat hij mijn borsten kon voelen een en al zoete geur ja en zijn hart bonsde wild en ja zei ik ja ik wil Ja.
[RIGHT]Triëst-Zürich-Parijs, 1914-1921