Stately, plump Buck Mulligan came from the stairhead, bearing a bowl of lather on which a mirror and a razor lay crossed. A yellow dressinggown, ungirdled, was sustained gently behind him on the mild morning air. He held the bowl aloft and intoned:
     - Introibo ad altare Dei.
     Halted, he peered down the dark winding stairs and called out coarsely:
     - Come up, Kinch! Come up, you fearful Jesuit!
     Solemnly he came forward and mounted the round gunrest. He faced about and blessed gravely thrice the tower, the surrounding land and the awaking mountains. Then, catching sight of Stephen Dedalus, he bent towards him and made rapid crosses in the air, gurgling in his throat and shaking his head. Stephen Dedalus, displeased and sleepy, leaned his arms on the top of the staircase and looked coldly at the shaking gurgling face that blessed him, equine in its length, and at the light untonsured hair, grained and hued like pale oak.
     Buck Mulligan peeped an instant under the mirror and then covered the bowl smartly.
     - Back to barracks, he said sternly.

     Statig kwam plompe Buck Mulligan uit het trapgat met een bekken schuim waarop een spiegel en een scheermes lagen gekruist. Een gele kamerjas, ongegord, werd achter hem zachtjes opgehouden door de milde morgenlucht. Hij hief het bekken ten hemel en intoneerde:
-Introibo ad altare Dei.
     Gestopt, tuurde hij omlaag de donkere wenteltrap af en riep grof uit:
-Kom naar boven, Knijf! Kom naar boven, jij schrikkelijke jezuïet!
     Plechtig schreed hij naar voren en besteeg de ronde geschutbank. Hij draaide zich om en zegende ernstiglijk driemaal de toren, het omringende land en de ontwakende bergen. Toen hij Stephen Dedalus in het oog kreeg, boog hij naar hem toe en maakte strotgorgelend en hoofdschuddend snelle kruisjes in de lucht. Stephen Dedalus leunde, geërgerd en slaperig, met zijn armen op de rand van de trap en keek koud naar het schuddende gorgelende gezicht dat hem zegende, paardachtig van lengte, en naar het lichte ongetonsureerde haar, gegreind en vaal eiken getint.
     Buck Mulligan gluurde een oogwenk onder de spiegel en dekte het bekken toen vlot af.
-Ingerukt! sprak hij streng.

     Mr Leopold Bloom ate with relish the inner organs of beasts and fowls. He liked thick giblet soup, nutty gizzards, a stuffed roast heart, liverslices fried with crustcrumbs, fried hencods’ roes. Most of all he liked grilled mutton kidneys which gave to his palate a fine tang of faintly scented urine.
Kidneys were in his mind as he moved about the kitchen softly, righting her breakfast things on the humpy tray. Gelid light and air were in the kitchen but out of doors gentle summer morning everywhere. Made him feel a bit peckish.
     The coals were reddening.
     Another slice of bread and butter: three, four: right. She didn’t like her plate full. Right. He turned from the tray, lifted the kettle off the hob and set it sideways on the fire. It sat there, dull and squat, its spout stuck out. Cup of tea soon. Good. Mouth dry. The cat walked stiffly round a leg of the table with tail on high.
     - Mkgnao!

     Meneer Leopold Bloom smulde van de inwendige organen van gedierte en gevogelte. Hij hield van de vette soep van vogelingewanden, notige maagjes, gefarceerd gebraden hart, gepaneerd gebakken plakken lever, gebakken kabeljauwkuit. Maar hij hield nog het meest van gegrilde schaapsniertjes die zijn smaakzin een licht zweem van zwak geurende urine gaven.
     Niertjes waren in zijn gedachten terwijl hij stilletjes ronddren- telde in de keuken en haar ontbijtspullen schikte op het hobbelige dienblad. IJzig waren licht en lucht in de keuken, maar buiten overal zachte zomerochtend. Kreeg ie wel een beetje trek van.
     De kolen waren rood aan het worden.
     Nog een snee brood met boter: drie, vier: goed. Ze hield er niet van als haar bord vol lag. Goed. Hij keerde zich af van het dienblad, haalde de ketel van de kookplaat en zette hem opzij op het vuur. Daar stond hij, dof en log, zijn tuit uitgestoken. Bakkie thee zometeen. Goed. Droge mond.
     De kat liep stram rond een tafelpoot met de staart omhoog.
-Mkgnau!

     Preparatory to anything else Mr Bloom brushed off the greater bulk of the shavings and handed Stephen the hat and ashplant and bucked him up generally in orthodox Samaritan fashion which he very badly needed. His (Stephen’s) mind was not exactly what you would call wandering but a bit unsteady and on his expressed desire for some beverage to drink Mr Bloom in view of the hour it was and there being no pump of Vartry water available for their ablutions let alone drinking purposes hit upon an expedient by suggesting, off the reel, the propriety of the cabman’s shelter, as it was called, hardly a stonesthrow away near Butt bridge where they might hit upon some drinkables in the shape of a milk and soda or a mineral.

     Preparatoir op al het andere veegde mijnheer Bloom het grootste leeuwendeel van de houtkrullen af en overhandigde Stephen de hoed en de essestok en monterde hem in 't algemeen op orthodox Samaritaanse wijze wat op waar hij heel erg aan toe was. Met zijn (Stephens) hoofd zat hij (Stephen) nou ook weer niet wat je noemt heel ergens anders maar een beetje gammel was hij wel degelijk en op zijn uitdrukkelijke verlangen iets van een verversing te drinken kwam mijnheer Bloom met het oog op hoe laat zij leefden en het feit dat er geen pomp met Vartry-leidingwater beschikbaar was voor hun wassings- laat staan drankdoeleinden lumineuze uitweg door het, uit de losse mouw, suggereren van de geschiktheid van de koetsierskeet, zoals deze werd genoemd, op nauwelijks een steenworp afstand in de buurt van de Buttbrug waar zij wellicht konden stuiten op enige drinkbare versnaperingen in de vorm van een melk met soda of een mineraalwatertje.

     Yes because he never did a thing like that before as ask to get his breakfast in bed with a couple of eggs since the City Arms hotel when he used to be pretending to be laid up with a sick voice doing his highness to make himself interesting for that old faggot Mrs Riordan that he thought he had a great leg of and she never left us a farthing all for masses for herself and her soul greatest miser ever was actually afraid to lay out 4d for her methylated spirit telling me all her ailments she had too much old chat in her about politics and earthquakes and the end of the world let us have a bit of fun first God help the world if all the women were her sort down on bathingsuits and lownecks of course nobody wanted her to wear them I suppose she was pious because no man would look at her twice I hope Ill never be like her a wonder she didnt want us to cover our faces but she was a welleducated woman certainly and her gabby talk about Mr Riordan here and Mr Riordan there...

     Ja omdat hij van zn levensdagen nooit eerder zoiets gedaanb had om ontbijt op bed te vragen met een paar eieren sinds het City Arms Hotel toen hij altijd net deed alsof hij met een zere stem in bed moest blijven en zijne hoogheid uithangen om zichzelf interessant te maken voor die ouwe taart mevrouw Riordan waar hij dacht dat ie een wit voetje bij had en die ons geen rooie cent heeft nagelaten alles voor missen voor zichzelf en haar ziel de grootste krentenkakker die er rondliep in feitel was nog te beroerd om vier pence voor haar methylalcohol neer te tellen en mij maar aan mn kop zeuren over al haar kwaaltjes od veel te vol van al dat oudbakken geleuter over politiek en vog aardbevingen en het einde van de wereld mogen we misschien eerst een beetje gein hebben God helpe de wereld als alle vrouwen van haar slag waren weg met badpakken en decolletes alsof iemand haar zou vragen om dr eentje aan te trekken was denkelijk zo vroom omdat geen man twee keer naar haar wou al omkijken ik hoop dat ik nooit zo word een wonder nog dat we van haar geen sluier hoefden te dragen maar het was een welopgevoede vrouw dat zeker en haar gerebbel over meneer Riordan dit en meneer Riordan dat…

...the Greeks and the jews and the Arabs and the devil knows who else from all the ends of Europe and Duke street and the fowl market all clucking outside Larby Sharons and the poor donkeys slipping half asleep and the vague fellows in the cloaks asleep in the shade on the steps and the big wheels of the carts of the bulls and the old castle thousands of years old yes and those handsome Moors all in white and turbans like kings asking you to sit down in their little bit of a shop and Ronda with the old windows of the posadas glancing eyes a lattice hid for her lover to kiss the iron and the wineshops half open at night and the castanets and the night we missed the boat at Algeciras the watchman going about serene with his lamp and O that awful deepdown torrent O and the sea the sea crimson sometimes like fire and the glorious sunsets and the figtrees in the Alameda gardens yes and all the queer little streets and the pink and blue and yellow houses and the rosegardens and the jessamine and geraniums and cactuses and Gibraltar as a girl where I was a Flower of the mountain yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my mountain flower and first I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes.

Trieste-Zurich-Paris
1914-1921

…de Grieken en de joden en de Arabieren en de duvel en zn malle moer mogen weten wie nog meer uit alle hoeken en gaten van heel Europa en de Dukestraat en de een en al gekakel voor Larby Sharon en die arme pluimveemarkt ezels die half in slaap uitgleden en die vage figuren die in hun mantels lagen te slapen in de schaduw op de trappen en de grote wielen van de ossenkarren en het oude kasteel van duizenden jaren oud ja en die knappe Moren helemaal in het wit en met een tulband op net koningen die je vroegen om bij ze te komen zitten in die armoedige winkeltjes van ze en Ronda met de oude ramen van de posadas verborgen tralies nogenpaar voor haar minnaar om het ijzer te kussen en de wijnhuizen die snachts half open waren en de castagnetten en de avond dat we de boot naar Algeciras misten de nachtwacht die sereen rondliep met zn lamp en O die vreselijke diepdonderende stortvloed O en de zee de zee karmijnrood net vuur was het soms en die prachtige zonsondergangen en de vijgebomen in de Alamedatuinen ja en al die typische kleine straatjes en de roze en blauwe en gele huizen en de rozentuinen en de jasmijn en geraniums en cactussen en Gibraltar als meisje waar ik een Bloem van de berg was ja toen ik die roos in mn haar deed zoals de Andalusische meisjes altijd deden of draag ik een rooie ja en hoe hij me onder de Moorse muur zoende en ik dacht nou hem of een ander wat maakt het uit en toen vroeg ik hem met mn ogen het nog een keer te Vragen en toen vroeg ie me zou ik ja zeggen ja mijn bergbloem en eerst sloeg ik mn armen om hem heen ja en trok hem naar me toe zodat ie mn borsten kon voelen I en al geur en zn hart ging als een gek tekeer en ja zei ik ja dat wil ik Ja.

Triëst- Zürich-Parijs
1914-1921